Kırgınım...Kırık,dökük,dağılmış belki en fazlasından...Yorgunum...Bıkkın,umarsız,ve hatta suskunum...Kağıda kaleme sığmaz hesaplaşmaların en debdebeli saatlerinde durmuşken beynim;yapamıyorum toplamaları,çarpımlar işaretsiz...Sayılar tek ve sonuçlarlar hep sensiz.. Sana değil aslında benim kırgınlığım;inan bana hesaplarım seninle değil;Benim derdim benimle;benim derdim, ''beni,sen yapan yüreğimle''... Suçlamıyorum seni;''niçin'',''niye'' diye de hiç sormuyorum.Özlüyorsam,ağlıyorsam,alışamıyorsam yokluğuna,biliyorum ki bu benim hatam.Biliyorum ki,zayıflık bende aslında,biliyorum ki bu ayrılık,''beni'' ''sen'' yaptığım gün başladı aslında.Belki de...Belki de bu kadar önlemsiz sevmeyi kabullenemiyorum,yakıştıramıyorum kendime.Hazmedemiyorum belki de... Hayatımı yokluğunun avuçlarının arasına koyup,bir kukla misali verdiysem ipleri eline ve bıraktıysam kendimi,savruluyorsam fırtınalarda,hortumlar savuruyorsa ruhumu ve kalbimi ayrı yerlere,isyanlarım kendime benim.Aşık olmalıydım ben sana.Aşığım çığlıkları atmalıydım;en fazlası bilinmez ama geçiçi zaman süren...Tutkum,saplantım ya da vazgeçilemezim demeliydim.Aşk olmalıydı adın,can olmalıydı belki, ama ''nefesim'' dememeliydim sana...Taşıyamayacağın yükler yükleyip ,altında ezmemeliydim kendimi.En son noktaya,sevgiye hapsedip,kendi ellerimle kazımamalıydım gözüm gürürken,kulağım duyarken içine girdiğim mezarımı... En kolayıydı senden nefret etmek,en basitiydi yaşamı senden önce ve senden sonra haline getirmek.İmkansız değildi yerine birini koyup,başka bir tende,başka bir ruhta,başka bir gülüşte yeniden yeşirmek.Bir silgi alıp elime sana dair herşeyi silmek...Ya da tutup bir kibrit alevine sen yazan defterleri,yakmak...Ve serpmek küllerini dağa,taşa,suya,toprağa... Kabullenemediğim gidişim değil,derdim,benim seni benden gönderemeyişim.Sana ait hiçbir anıya dokundurmuyorsam kimseyi,ellettirmiyorsam adını,acılarımı da olmayan sevinçlerim gibi hapsediyorsam kendimede, ve seni bende esir tutuyorsam,ruhumu inlete inlete direniyorsam sensizliğe,sanma ki,zorum vazgeçilmezliğin değil;kimbilir,belki de benim senden vazgeçmeye cesaret edemeyişim... İlklerimi bıraktım ben sende;sen benim ilk sevdam ve ilk yok oluşumsun ve öğrendim ki ,ilkler asla unutulmuyormuş!!!
