Kimsenin Vurmadığı Yerden Vurdun Sen !!

Kimsenin Vurmadığı Yerden Vurdun Sen !!




Kimsenin vurmadığı bir yerden vurdun sen!
Tarifi zor..
İçimdeki çocuğun canını acıttın!
Hani sana elini uzatan..
Gözlerinin içine yaşlarını akıtan!
Sen bu gece onu ağlattın...

Camı açıp dışarı bakıyorum..
Simsiyah bir gece..
İçerisi ondan beter!
Ve içimden hiç birşey yapmak gelmiyor.
Bugün mağlubum hayata....
Kimbilir huzur beni nerde bekliyor...
Dilimin ucuna geliyor sözler
Israrla yutkunuyorum
Susuyorum işte bildiğin gibi
Konuşsam ağlıyorsun
Ağlasan dağılıyorum
Sevgiyle bakan gözlerinden
Ayrılık isteyen dudaklarına doğru
Yuvarlanıp gidiyorum....

Bir türlü anlamadın
Ve hep yanlış tanımladın gözyaşlarımı
Demiştim sana benim hayatla sorunum var
Böyle durup durup buhulanırım ben
Sen üzerine alınma yar....
Şimdi bir görsen gülersin halime
Anlamsız hareketler yapıyorum
Kültablasındakini unutup
Yeni bir sigaraya daha yakıyorum...
Dedim ya bu gece mağlübum hayata
Yıllar sonra ilk kez bocalıyorum.....

Hani konuşurken birden susardım
Dalardım duvarda bir noktaya
Şaşırırdın...
'Suskun' derdin bana.
Gülümseyip alnından öperdim
Ayrılırken fırsat olmadı söylemeye.. unuttum
Hayatı bir 'susturucu' gibi içime tıkayan biri vardı
Ona çok benziyordun...
Oysa konuşacak o kadar çok şey vardı ki
Hep içimde kaldı söylenmemişler..
Susturdun sende
Tıpkı hayat gibi..tıpkı onun gibi
Dinlemeye pek niyetli değildin zaten
Ama isteseydim bin parçaya ayırırdım kalbini

Benden güzel haber bekleyenler var
Onlara ne söylememi istersin..?
Yine de susmak istiyorum biliyor musun
İnadına susmak!
Ne zaman birisi hayata yataklık edip kırsa kalbimi
Hep böyle yapıyorum...
Sadece konuşmakla yakalanmıyor mutluluk
Ben neden bütün yolculuklara yalnız çıkıyorum?
Hayat her şeyin bedelini ödetir insana
Bir gün anlarsın anlaşılmamak ne kötü....
Farkına vardığında
Araya koca bir zaman girmiştir çoktan
Sen de bir gün 'keşke' dersin!
Ve anlarsın..
'Ruhun' yok artık buralarda...

Deli gibi bir sağanak başladı şimdi...
Her ayrılık yağmur mu bırakır böyle?
O akşam eşiğin altında öptüğün ben miydim
Yoksa bir yalan mıydı? söylesene...
Sabah yokum bu şehirde
Bilmediğin bir gurbete gidiyorum
Nasıl istiyorsan öyle kal...
Ama senin de bana benzeyecek sonun
O zaman anlayacaksın ki
Her çocuğun bir şiiri vardır..
Al... bu da senin olsun...

Kimsenin vurmadığı bir yerden vurdun sen
Beni değil içimdeği çocuğu ağlattın
Bu aralar hayat kazanıyor yine
Gün olur bu çark tersine döner

HerkeS KonuşTuĞunu yaZar,ßen iSe SuSTuKLarımı...

HerkeS KonuşTuĞunu yaZar,ßen iSe SuSTuKLarımı...
Bir hayatın tozlu sayfaları içimi acıtan.
Ceplerimde kırık gece masalları duruyor,
Öksüzlüğümü avutuyor sonbahar.
Ne yana baksam sen oluyorum,
Parmaklarımı kanatıyor kirli duvarlar.
Kuşlar yuvalarından terk ediyor beni,
Bir sarsıntı geçiriyor yüreğim,sen şiddetinde...
Ellerime kar diye yokluğun yağıyor,
Aşk sorgusunda yüreğim can çekişiyor.
Yüzümde sensizliğin izleri,
Ayaklarımın altında bir yığın cam kırığı...
İçimden sökülen her kelime,
tekrar dönüp içime batıyor.
Ve her seferinde sana isabet ediyor.
Bir zindan karanlığı şimdi gecelerim,
Duvarlara sinmiş gözlerinin rengi...
Saatleri infaza çekiyor gelmeyişin,
Yavaş yavaş gidiyor benden hayat;
Damarlarımdan çekiliyor içimdeki sen !
Bense düşüyorum hiçlik ötesi bir hayata,
Kanıyorum sana , sende aşkı buluyorum
Hem de ayrılığa çarpa çarpa...
Suskunlukta sesler daha çok acıtıyormuş,
Bu yüzden senden harf harf kaçışım.
Yalnızlığıma esir düşüyorsun,
Bense kayboluyorum cümlelerinde.
Ve susuyorum sana ,avaz avaz susuyorum.
Sende birikiyor içimin tüm sökülenleri
Ben dipsiz bir kuyu oluyorum.
Biriktiriyorum her harfimde seni...
Şimdi yokluğa düşüyor zaman,
Ben bir adımda düşüyorum senden.
Kuytularıma sokulma ,bırak bana uçurumlarımı,
Kalemimden azat et beni,
Herkes konuştuğunu yazar,bense sustuklarımı...!!!!