Sen gittin masal bitti

Sen gittin evimin adresi, kapımın zili gitti
Sen gittin sazımin teli, kuşumun dili gitti
yangınlar düştü yüreğime /
ıssızlaştı şehirsokaklara hüzün yağdı /
gözlerime acı üstüme kapandı kapılar,
ben kapandım içime günlerce haftalarca ağladım
kırık bir ağaç dalında,öksüz bir kuş gibi kaldım
Sen gittin hazanlar başladı ömrümde yaprağa duran ağaçlarım gitti
umutlarım gitti,baharlarımtutam tutam saçlarım gitti
dudağımda şarkılar yarım kaldı bardağımda rakılar
Sen gittin yüreğimde kanayan şiirler masamda sigara izmaritleri kaldı
ben kaldım öyle tesellisiz ortalarda birde yıkıntım
Sen gittin
Şiirlerim öksüz kaldı
kalemlerim, defterlerim
ellerim, gözlerim, kirpiklerim
yüreğimde kalkıp giden gemilerim
dillerim öksüz kaldı
ne varsa dağıldı geride kalan
çöl oldu şiiristanım
hayalim, düşistanım
Sen gittin
kemanım yayım, güneşim ayım
mutluluk payım gitti
kara bulutlar çöktü üzerime
bir ben kaldım öyle boynu bükük ortalarda
yastığımda yağmur hıçkırıkları bir deve yüreğime batan cam kırıkları her gece
Sen gittin
sustu kalbimin bülbülü
bahçemin gülü soldu
yoldu bağrımı yokluğun
Sen gittin
ağzımın tadı
mutluluğumun adı gitti
yaslı yaşım, gamlı başım
zehir aşım, otuz yaşım kaldı
Sen gitin
hayalim düşüm sevincim gülüşüm servetim işim gitti
Sen gittin özlemin yüreğimde yokluğun kirpiğimde çoğaldı
sen gittin umudum gitti gururum gitti
her gece oturup ağladım ıslandı/
ekmeğime karıştı korkunç acı gülmek nedir unuttum gitti
Sen gittin ömrüm insafsız ayaklarına toprak oldu kavruldu
bahçelerim çiçeklerim soldu acılarım
içimde fışkıran kan,gönlüm rüzgarlarda savrulan yaprak oldu
Sen gittin çakıl taşlarım yürek vuruşlarım sevgikuşlarım gitti
yaralı bir ceylanın bakışında yaralı kaldım her yerde izimi arıyor avcılar
gittin işte o gidiş gittin, bir daha dönmedin geri
yarısı sende kaldı kalbimim, yarısı bende ezgili ardında kara bulutlar,
kara günler ve her gece ölümler kaldı
hasretin kaldı birde ben kaldım öyle deli,
öyle divane ortalarda ah seher yeli
sen gittin ben bittim, masal bitti
nuri CAN/