Sen Kaybet Beni

bin ölüm sığdırdığım yirmi asrın satıraralarında

zamansız kapımı çalması yok mu aşkın

üryan gecelerde yastığımın yüzünü ıslatmalarım hep bu yüzden

bu yüzden bütün saçmalamalarım'

natamam şiirlerim okunuyor şimdi aklımın bulvarlarında

c vitamini yüksek portakal dilimleri ve kaynatılmış nane limon

aşkın soğuk algınlığına ne kadar iyi gelir bilmiyorum ama

sesini duyduğum anda diniyor vücudumun yüksek gerilim sancıs

ı en çok kapalı gri havalarda atıyorum cüssemi sokağa

yağmurun en kadınsı ve en doğurgan olduğu anlarda ağlıyorum ennnn çoook

ve hiç bir dudağa deymemiş dudaklarımla yağmurun dudaklarından asılıyorum

ıslak senfoniler eşlik ediyor yağmurla dansıma

toprak ortapedik yatak çamur beyaz çarşaf şimşek yağmurun şeffaf geceliği oluyor

alıyorum yağmuru koynuma bütün ıslaklığıyla geceler boyu sürüyor

yağmur sevişmelerim

her transparan sabahta erozyona uğramış tabiatımın döküntülerini topluyorum

zamansız kapımı çalması yok mu aşkın

hep bu yüzden yalın ayak ağır aksak kaldırımları arşınlıyorum

bu yüzden her gece yastığımın yüzüne içimi boşaltıyorum

kumbaramda saklıdır yirmiyedi damla yaşım

ve her sabah karşıma dikilen 'Ağrı' kadar dumanlı başım

yakın mazinin uzak maziden farkı yok

her şey aynı hala hala hiç bir şey için her şeyimi harcamaktayım

hala gözümün önünde boyacı sandığım

yüzyıllardır sevmeye yüzyıllardır sevilmeye yasaklıyım

natamam şiirlerim okunuyor şimdi

sınırkentin tenha sokaklarında sevince başlattım şiiri

acılarımla olgunlaştırdım sevdikçe çoğalttım

ve hiç bir şiirde mutluluktan ağlamadım

hiç bir doğum günümde iyi ki doğdun sözünü duymadım bağışla.......

bu yüzden sana uzak üzüntülerine yakınım ...................

..........................

......................................

bizim buralarda çocuklar boyundan büyük işlerle hayata başlar

yaşam onları pazarlayan tüccar

şimdi uzak mazimin siyah beyaz tozlu sayfalarında terör çığlıkları arasında

yaşam savaşının ortasında çocuk yüreğindeki temiz aşkıyla hagidik bugidik büyümeyen hayatında bir kez olsun uçurtma uçurmayan uçurtma uçurmasını bilmeyen ve mutluluğu rüyasında dahi görmeyen bir çocuk hatırlarım........

'''''''''''o çocuk ben'''''''''''''''''''

yakın mazide bir düzine ahmaklığım intihara yakınlığım

mezar yatakta yatmalarım kefen yorganıma sarılmalarım var

şimdi sana dertlerime ortak ol diyemem

her şeyimi bil bil ki uzak ol benden

ben sana yakın olayım yeter bırak da eskisi kadar kalabılığa uzak olayım

bırak da birinci tekil şahıs olarak kalayım

zamansız kapımı çalması yok mu aşkın ben böylesini istemiyorum

yağmurlarım var benim karabasanlarım var anlamsız kaçışlarım var

susuşlarım ve nevalemde saklı nice karınağrısı hüzünlerim var

benim Ağrı’nın Korhan eteklerine gömdüğüm naaşım

İshakpaşa’da tarihi kalıntılarım

Hanibaba’ya emanet mavi rüyalarım var

benim işte böyle.......

her şeyi bil bana dair her transparan sabahta enkazımdan kopan parçalarımı topluyorum bundandır tabiatımın erozyonu bundandır

eklemlerimin korozyonu her şeye katlanılır bir kayıba daha

asla anla bağlandıkça sana seni de kaybetmekten korkuyorum

can eriğini canına ışığını layık olana sakla

göz görmez seni gönlüm görür sen kaybet beni

Neden hep unutmak istedikçe karşıma çıkıyorsun ki?
Neden ağırlığın hiç hafiflemiyor?
Neden ben sensiz yaşamayı başaramıyorum?
Ve Neden bunları sana söyleyemiyorum?
Çek artık sevgini yüreğimden ağır diyorum,
Çok ağır....