ucurum çiçekleri….Ne kadarda sessizdirler hayatlarında yaşadıkları fırtınalara rağmen.Hiç görülmeyeceklerini,dokunulmayacaklarını,sarılıp koklanmayacaklarını bildikleri halde,tüm zorluklara rağmen renk renk çiçek açarlar.Hep zor anlarında sevdiklerinin yanında olurlar..Uçurumun kenarına gelmiş,çaresiz insanların yanında hep onlar olmuştur anlatılanlara göre..Bunun için belki de bana bu ismin yakıştırması yapılıyordu..Sevdiklerim için …
Ben çok kırıldım dedikçe inatla beynime şu sözler çakılıyordu. Unutma! Sen Uçurum Çiçeğisin pes etmek yok! Bir gün en derin uçurumlarda yalnız da kalabilirsin.Yinede bu yolda hayata devam edebilmelisin.Dayan yüreğim sen bu çiçeksin işte.Kendinde o umudu göremiyorsan da başkalarına umut ol,ışık ol…Sana el uzanmasa da sen elini uzat.Hayatındaki acılarına son vermek isteyen Uçurum Çiçeklerine dayanır belki de son anlarında.Ben de kendimde bunu başaramasam da onun gibi güç olacağım insanlara.Sevdiklerime destek olacağım.Düşünsene kaç kişi son anda vazgeçip de tutundu.Sımsıkı sarıldı ona,belki de kaybettiği onca şeyden sonra birde onu kaybetmemek için...Kaybettiklerimi onlarda kaybetmesin diye yanlarında olacağım.Kaç kişi ondan yaşama sevinci aldı ve hayata tekrar sarıldı.Ne bileyim belki de yalnız kalmak isteyene bir eş olur o uçsuz bucaksız tepelerin doruklarında.İşte bugünlerde bende böyleyim.Yalnızlıklara eş olmak istiyorum….
Ya da yalnızlığına bir eş arayan,onu dinleyecek bir dost bıkmadan.Kendi için yetmiyormuş gibi bir de onlar için ağlar Uçurum Çiçekleri.Yüreğinde kaç kişinin sevdasını duyar kim bilir...Kim bilir ki; kimlere o anlatamadığı duygularıyla,yaşadığı tüm hırçınlıklara rağmen yinede umut dolu,yüreğinden ve bakışlarından kaybetmediği masumlukla direnç verdi,hayatla ölüm arasında o gidiş gelişlerin en dayanılmaz örneklerini kaç defa yaşadı.O acıları,belki de tutamadığı sonu ölüme varan o gidişleri…onları gördüğü yetmiyormuş gibi bir de o ölümleri yüreğinde yaşadı kim bilir…Aşkın ölümlerini.
Bitmeye başlayan kaç sevdaya umut oldu ya da kaç sevdanın son bulduğu tepelerin yalnız bekçisi… Dokunulması zor,koparılması,koklanması güç olan,yanına gidip sevmek için cesaret isteyen,hayatın tüm zorluklarına rağmen inatla direnen,herkesin baktığı ama güzide insanların görüp fark edebildiği Uçurum Çiçeği olabilmek güzel olsa gerek…
Yaşadığım bütün hazan mevsimlerine,hasret ayazlarına rağmen,bütün çiçekler solsa da ben Uçurum Çiçeğiyim işte.Yaşayamasam da yaşatacağım.Kışın soğuğunda da olsa,sevda çıkmazlarında da hayatın uçurumlarında da renk renk çiçek açacak.Buna gayret edecek nadide çiçek.
Tutamadığım ya da tutunamadığım sevdalara nispeten bir çok sevdanın da yeşermesine umut olacağım...Bir gülüş,bir merhaba belki de…Bin defa çiçek açacağım...
Başkalarının mutluluğu için yaşayacak Uçurum Çiçeği……..
'Bir sevda masalıdır yağmurun ellerisin
Aşk en çok sana yakışıyor bilmelisin
Sen olmasan diz çöker dilenir hep seni özlerim
Sen olmasan kırılır düşerim uçurum çiçeğim... '
Kimse bilmez kokumu,kokum aşktır,kokum umuttur,kokum sevdadır benim.Kokum Sendir….
Ben uçurum çiçeği…..
Ben çok kırıldım dedikçe inatla beynime şu sözler çakılıyordu. Unutma! Sen Uçurum Çiçeğisin pes etmek yok! Bir gün en derin uçurumlarda yalnız da kalabilirsin.Yinede bu yolda hayata devam edebilmelisin.Dayan yüreğim sen bu çiçeksin işte.Kendinde o umudu göremiyorsan da başkalarına umut ol,ışık ol…Sana el uzanmasa da sen elini uzat.Hayatındaki acılarına son vermek isteyen Uçurum Çiçeklerine dayanır belki de son anlarında.Ben de kendimde bunu başaramasam da onun gibi güç olacağım insanlara.Sevdiklerime destek olacağım.Düşünsene kaç kişi son anda vazgeçip de tutundu.Sımsıkı sarıldı ona,belki de kaybettiği onca şeyden sonra birde onu kaybetmemek için...Kaybettiklerimi onlarda kaybetmesin diye yanlarında olacağım.Kaç kişi ondan yaşama sevinci aldı ve hayata tekrar sarıldı.Ne bileyim belki de yalnız kalmak isteyene bir eş olur o uçsuz bucaksız tepelerin doruklarında.İşte bugünlerde bende böyleyim.Yalnızlıklara eş olmak istiyorum….
Ya da yalnızlığına bir eş arayan,onu dinleyecek bir dost bıkmadan.Kendi için yetmiyormuş gibi bir de onlar için ağlar Uçurum Çiçekleri.Yüreğinde kaç kişinin sevdasını duyar kim bilir...Kim bilir ki; kimlere o anlatamadığı duygularıyla,yaşadığı tüm hırçınlıklara rağmen yinede umut dolu,yüreğinden ve bakışlarından kaybetmediği masumlukla direnç verdi,hayatla ölüm arasında o gidiş gelişlerin en dayanılmaz örneklerini kaç defa yaşadı.O acıları,belki de tutamadığı sonu ölüme varan o gidişleri…onları gördüğü yetmiyormuş gibi bir de o ölümleri yüreğinde yaşadı kim bilir…Aşkın ölümlerini.
Bitmeye başlayan kaç sevdaya umut oldu ya da kaç sevdanın son bulduğu tepelerin yalnız bekçisi… Dokunulması zor,koparılması,koklanması güç olan,yanına gidip sevmek için cesaret isteyen,hayatın tüm zorluklarına rağmen inatla direnen,herkesin baktığı ama güzide insanların görüp fark edebildiği Uçurum Çiçeği olabilmek güzel olsa gerek…
Yaşadığım bütün hazan mevsimlerine,hasret ayazlarına rağmen,bütün çiçekler solsa da ben Uçurum Çiçeğiyim işte.Yaşayamasam da yaşatacağım.Kışın soğuğunda da olsa,sevda çıkmazlarında da hayatın uçurumlarında da renk renk çiçek açacak.Buna gayret edecek nadide çiçek.
Tutamadığım ya da tutunamadığım sevdalara nispeten bir çok sevdanın da yeşermesine umut olacağım...Bir gülüş,bir merhaba belki de…Bin defa çiçek açacağım...
Başkalarının mutluluğu için yaşayacak Uçurum Çiçeği……..
'Bir sevda masalıdır yağmurun ellerisin
Aşk en çok sana yakışıyor bilmelisin
Sen olmasan diz çöker dilenir hep seni özlerim
Sen olmasan kırılır düşerim uçurum çiçeğim... '
Kimse bilmez kokumu,kokum aşktır,kokum umuttur,kokum sevdadır benim.Kokum Sendir….
Ben uçurum çiçeği…..
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder