Sevgilim ben sende kalabalıklaşmadıkça nasıl yaşarım , söyler misin ?

Sevgilim ben sende kalabalıklaşmadıkça nasıl yaşarım , söyler misin ?
takvimler mevsimlere yenik düşer de nasıl puslu duvarlara çarpmam !
nasıl gel-gitlerde yokluğunda kaybolmam …
ben sende bir ömür yoldaşlığına kandırılmışken ;
yaralarım derin kuyulardan kabuk bağlamışken ,
söylesene cennet yüreklim yokluğuna nasıl aldanırım !..bilirim!..
sevmek biraz acı çekmek ; yoksa hiçbir kül ateşe bu kadar sadık olamazdı .
yanmak,bir sevgiliye ve yeniden yanmak ; acı çekmek belki de sessizce düşünmek ,
küllerinden sana doğmak… yokluğunda sevmek ! çok sevmek…(sevgilim!..
ben sende kalabalıklaşmadıkça nasıl yaşarım , söyler misin ? )
aykırı günlerdeyim . bir parça kırıldım !
kader , içimdeki güzelliğini sünger gibi emdikçe yokluğun(d)a kalakaldım…
benzeri daha yüreğime saplanmamış mutluluktan uzakta kalmak ve hayata güler yüzlü bakabilmek ; hayır sevgilim !
ben bu çelişkilerde nasıl yaşarım ?bilirim!.. sevmek , acılara da alışmaktı .
yozlaşan iklim oyunlarına mevsimleşmekti .
belki esmerleşen akşamlarda kaldırım taşlarına sarılmaktı . yokluktu !
sevgiliden uzakta yaşamı kabullenme(me)kti…
(benzeri daha yüreğime saplanmamış mutluluktan uzakta nasıl yaşarım …)
takvimler mevsimlere yenik düşerse ve seni benden alırlarsa sevdiğim ,
inan bu hüzünlü bedenimi her şeyden uzaklaştıracak çarelerde yaşatırım ; öldürürüm !
ruhum yine seninle çarpar… yenilmem inan hiç kirlenmem !
gelinmez yollarda kalacağımı bilsem de yine teslim olmam .
sen varsan ömrümün en huzurlu yanında bunu bilirim !
sana koşarım tutmasa da dizlerim…
son bir defa görmek için nefasetini yokluğuna oynarım hayatı(mı)…
yaşamak sevgilide çoğalmaksa yanarım , küllerimden yine sana doğarım
!..bilirim!.. sevmek , sevgili için acı çekmektir…
canım sevgilim yanılmadım !.. sadece sevdim …